ദിൽബച്ചാരെ റിവ്യൂ

റിവ്യൂ: ദിൽബച്ചാരെ

● ഭാഷ: ഹിന്ദി

● വിഭാഗം: റൊമാൻസ് ഡ്രാമ

● സമയം: 1 മണിക്കൂർ 47 മിനിറ്റ്

● PREMIERE ON DISNEY + HOTSTAR

റിവ്യൂ ബൈ: NEENU S M

● നല്ല കാര്യങ്ങൾ:

1. കഥ
2. സംഭാഷണം
3. അഭിനേതാക്കളുടെ പ്രകടനം
4. ഗാനങ്ങളും പശ്ചാത്തലസംഗീതവും
5. ഛായാഗ്രഹണം
6. ചിത്രസംയോജനം

● മോശമായ കാര്യങ്ങൾ:

1. പ്രവചനാതീതമായ ക്ലൈമാക്സ്
2. തിരക്കഥ കൂടുതൽ മികച്ചതായക്കമായിരുന്നു
3. വേഗത്തിൽ ക്ലൈമാക്സ് തീർത്തു

● വൺ വേഡ്: കണ്ണു നനയിക്കുന്ന ഒരു മനോഹരമായ റൊമന്റിക് ചിത്രം.

● കഥയുടെ ആശയം: വർഷങ്ങളായി കാൻസർ രോഗികളായ മാനിയുടെയും കിസി ബസുവിന്റെയും ജീവിതം ആണ് ദിൽ ബെച്ചരെയിലൂടെ പറയുന്നത്. ഒരു ദിവസം ഇരുവരും അവരുടെ കോളേജിൽ യാദൃശ്ചികമായി കണ്ടുമുട്ടുകയും കൂടുതൽ അടുക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. താമസിയാതെ അവർ പ്രണയത്തിലാകുമെങ്കിലും അവരുടെ കാൻസർ അപ്രതീക്ഷിതമായി ചില മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തുന്നു.

● കഥ, തിരക്കഥ, സംവിധാനം, സംഭാഷണം എന്നിവയ്ക്കുള്ള വിശകലനം : പ്രണയത്തെ ഒരിക്കലും വാക്കുകളാൽ വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല, വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രണയത്തിലാകുന്ന രണ്ട് ആത്മാക്കളുടെ മനോഹരമായ ജീവിതത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്ന ഒരു സിനിമയാണ് ദിൽ ബെച്ചാരെ.’ദ ഫാൾട്ട് ഇൻ അവൗർ സ്റ്റാർസ്’ എന്ന കഥയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. യാഥാർത്ഥ്യമായ വാത്സല്യ പ്രണയത്തെക്കുറിച്ചാണ് ദിൽ ബെച്ചാരെ പറയുന്നത്. മുകേഷ് ചബ്രയാണ് ചിത്രം സംവിധാനം ചെയ്തത്, കഥയും തിരക്കഥയും രചിച്ചത് ശശാങ്ക് ഖൈതാനും സുപ്രോതിം സെൻഗുപ്തയുമാണ്.

ദിൽ ബെച്ചാരെയ്ക്ക് നല്ലതും ചീത്തയുമായ ഘടകങ്ങളുണ്ട്, ആരംഭത്തിൽ, കഥ വളരെ മികച്ചതാണ്. ഇതിവൃത്തം രണ്ട് ആളുകളുടെ മനോഹരമായ ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ളതാണ്, ഒരാൾക്ക് അവരുടെ പ്രണയം യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്താണെന്ന് കാണാനും അനുഭവിക്കാനും കഴിയും. യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തിന്റെ ശുദ്ധമായ ഉള്ളടക്കവും അതിമനോഹരമായി എഴുതിയ പലതരം മനുഷ്യ വികാരങ്ങളും ഈ കഥയിലുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ആ പ്രത്യേക തെളിച്ചം നിർമ്മാണത്തിലും തിരക്കഥയിലും ശരിയായി കണ്ടില്ല.

പ്രണയം, വികാരങ്ങൾ, സൗഹൃദം, രക്ഷാകർതൃത്വം, വേർപിരിയൽ എന്നിവയുടെ കൂട്ടായ ഘടകങ്ങൾ കഥയിൽ ആത്മാർത്ഥമായി ഉൾക്കൊള്ളുന്നുണ്ടെങ്കിലും തിരക്കഥയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ ഈ പരാമർശിച്ച ചില ഘടകങ്ങൾക്ക് അതിന്റെ ആധികാരികത നഷ്ടപ്പെട്ടു. തുടക്കം മികച്ചതായിരുന്നു, ആദ്യ പകുതി വരെ സിനിമ അതിന്റെ ഭംഗി നിലനിർത്തി, പക്ഷേ രണ്ടാം പകുതിക്ക് ശേഷം സിനിമയ്ക്ക് ഒരു ബാലൻസ് ലഭിക്കാൻ തുടങ്ങി. രണ്ടാം പകുതി മുതൽ വീണ്ടും സിനിമ പൂർണ്ണമായും തകർന്നുവീഴുകയും എല്ലാം വേഗത്തിലാക്കുകയും ചെയ്തു എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.

ആദ്യ പകുതിയിൽ കണ്ട പ്രണയത്തിന്റെ നല്ല മാനസികാവസ്ഥ രണ്ടാം ഭാഗത്തിൽ കാണുന്നില്ല. കൂടാതെ, അവസാനിക്കുന്നത് പ്രവചനാതീതമാണ്, എന്തുകൊണ്ടാണ് എഴുത്തുകാർ സിനിമ ഇത്ര വേഗത്തിൽ അവസാനിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതെന്ന് ഇപ്പോഴും മനസ്സിലാകുന്നില്ല, മികച്ചതും സന്തോഷകരവുമായ ഒരു അന്ത്യത്തിനായി നിർമ്മാതാക്കൾ കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിക്കേണ്ടതായിരുന്നു തിരക്കഥയിൽ.

സംഭാഷണങ്ങളിലേക്ക് വരുമ്പോൾ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ടത് ഓരോ നടന്റെയും സ്വഭാവികമായ സംഭാഷണങ്ങളുടെ രചനയായിരുന്നു. ചിത്രത്തിലെ ഓരോ കഥാപാത്രവും പ്രമുഖമായിരുന്നു, ഒരിക്കലും സംഭാഷണത്തിൽ ഒരു തരത്തിലുള്ള ആശയക്കുഴപ്പവും അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. അവരുടെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഉള്ള വികാരങ്ങളുടെ ശരിയായ മിശ്രിതം ഉപയോഗിച്ച് മിഴിവോടെ സംഭാഷണങ്ങൾ എഴുതി. എഴുത്തുകാരുടെ ഡയലോഗുകൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേക പരാമർശം ആവശ്യമാണ്, കാരണം ചിത്രത്തിലെ കഥാപാത്രങ്ങൾ നയിക്കുന്ന ഓരോ സംഭാഷണവും പ്രത്യേകിച്ചും വൈകാരിക രംഗങ്ങളിലേക്ക് വരുമ്പോൾ. സംഭാഷണങ്ങൾ തീക്ഷ്ണവും നിരീക്ഷണാത്മകവുമായിരുന്നു, മാത്രമല്ല ചിത്രം കാണുന്ന ഒരാൾക്ക് അതിന്റെ അന്തരീക്ഷവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ കഴിയും, അതുമല്ല വൈകാരിക രംഗങ്ങളിലെ കഥാപാത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരുന്ന വാക്കുകൾ ശരിയായ ആത്മാർത്ഥമായ ബന്ധത്തെ കുറിക്കുന്നു. സിനിമയിൽ, ജീവിതത്തിലെ വിവിധ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ വിവരിക്കുന്ന സുശാന്ത്, സസ്വത ചാറ്റർജി എന്നിവർക്കിടയിൽ ഒരു വികാരാധീനമായ രംഗമുണ്ട്, ആ പ്രത്യേക രംഗത്തിന് സ്വാഭാവിക സ്വരമുണ്ടായിരുന്നു, ഇതെല്ലാം ശക്തമായ ഡയലോഗുകൾ കാരണമായിരുന്നു. അതുപോലെ, റൊമാന്റിക് രംഗങ്ങളിലെ ഡയലോഗുകളും ശരിയായ രീതിയിൽ സന്തോഷകരമായ വാക്കുകൾ ചേർക്കുന്നതിലൂടെ സ്പർശിക്കുന്നതായിരുന്നു, അത് അവരുടെ പ്രണയം സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നതിന് തീർച്ചയായും കാരണമാകും.

● അഭിനേതാക്കളുടെ പ്രകടനം: അഭിനേതാക്കളുടെ പ്രകടനത്തിലേക്ക് സുശാന്ത് സിംഗ് രജ്പുത് അവിശ്വസനീയമായ ഒരു മികച്ച പ്രകടനം ആയിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രകടനം കണ്ട് ഞാൻ നിശബ്ദനായി, ഒരു സമയത്ത് വിവിധ വികാരങ്ങളിലേക്കുള്ള പരിവർത്തനം ഒരു പിശകില്ലാതെ അമ്പരപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. ക്ലൈമാക്സിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വൈകാരിക രംഗങ്ങൾ അതിശയകരമായിരുന്നു, അത് കാണുമ്പോൾ തീർച്ചയായും കാഴ്ചക്കാരുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ ഒഴുകും. കൂടാതെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ റൊമാൻസ് മനോഹരമായ ഒരു സ്റ്റൈലിലൂടെ അത്ഭുതകരമായിരുന്നു, അത് എന്നെന്നേക്കുമായി ഓർമ്മിക്കപ്പെടും. കിസിയായി സഞ്ജന സംഘിയും അസാധാരണമായ ഒരു പ്രകടനം കാഴ്ച- വെച്ചു. കിസിയുടെ സ്വഭാവം തികച്ചും ഏറ്റെടുക്കുകയും ഒരു കാൻസർ രോഗിയുടെ രീതി കുറ്റമറ്റ രീതിയിൽ മികവോടെ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. അവളുടെ വൈകാരിക രംഗങ്ങൾ വികാരാധീനമായിരുന്നു, ഒപ്പം സുശാന്തിനൊപ്പമുള്ള കോംബോ രംഗങ്ങൾ കാണാൻ വളരെ ആസ്വാദ്യകരവുമായിരുന്നു. സാഹിർ വെയ്ദിന്റെ പ്രകടനം ഫസ്റ്റ് ക്ലാസായിരുന്നു,സാഹചര്യ നർമ്മത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമയം മികച്ചതായിരുന്നു, കൂടാതെ വൈകാരിക രംഗങ്ങളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് ക്ലൈമാക്സിൽ അദ്ദേഹം സ്കോർ ചെയ്തു. സഹനടന്മാരായ സസ്വത ചാറ്റർജിയും സ്വസ്തിക മുഖർജിയും അവരവരുടെ കഥാപാത്രങ്ങളോട് പൂർണ്ണമായും നീതി പുലർത്തി. അവരുടെ പ്രകടനത്തിൽ ആത്മാർത്ഥമായ രക്ഷാകർതൃത്വത്തിന്റെ താൽപര്യം നന്നായി കണ്ടു. അഭിമന്യു അയ്യറായി സെയ്ഫ് അലി ഖാന്റെ അതിഥി വേഷം ഗംഭീരമായിരുന്നു.

● ഗാനങ്ങളും പശ്ചാത്തലസംഗീതവും : ഇതിഹാസ തരംഗമായി മാറിയ എ ആർ റഹ്മാന്റെ മറ്റൊരു മനോഹരമായ സംഗീത കൃതിയാണി ഇതിൽ ഉള്ളത്. സവിശേഷമായ ഈ രചനാരീതിയിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ഗാനങ്ങൾ അതിശയകരമായിരുന്നു. ഓരോ ഗാനവും ഇതിവൃത്തത്തിനനുസരിച്ച് മികച്ചതായിരുന്നു, കൂടാതെ പാട്ടുകൾ എല്ലാം തന്നെ ചിത്രത്തിന്റെ ആത്മാവിനെ നിലനിർത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിക്കുന്നുണ്ട് .

മോഹിത്തും ശ്രേയയും ആലപിച്ച ‘താരെ ജിൻ’ എന്ന ഗാനം ശരിക്കും മനോഹരമായിരുന്നു, അതിശയകരമായ വിഷ്വലുകൾ ഉള്ള രാഗങ്ങൾ ശുദ്ധമായ സ്നേഹത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ രീതി നൽകുന്നു. കൂടാതെ, അർജിത്തിന്റെയും സാക്ഷ്യയുടെയും ശബ്ദം മനോഹരമായിരുന്നു. ‘ദിൽ ബെച്ചാര’ എന്ന ടൈറ്റിൽ ഗാനം അതിൻറെ രാഗവും സ്പന്ദനങ്ങളും കൊണ്ട് മികച്ചതായിരുന്നു, കൂടാതെ എ. ആർ. റഹ്മാന്റെ ശബ്‌ദം സാഹചര്യങ്ങൾ ക്രമീകരിക്കുന്നതിന് കൃത്യമായ പൊരുത്തം നൽകി. ‘മഷ്കരി’ എന്ന ഗാനം അസാധാരണമായിരുന്നു. സുനിധിയുടെ ശബ്ദം എല്ലായ്പ്പോഴും എന്നപോലെ നവോന്മേഷപ്രദമായിരുന്നു.

റൊമാന്റിക് നാടകങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, വികാരം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിൽ പശ്ചാത്തല സ്കോർ നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിക്കുന്നു, അതിനാൽ എ. ആർ. റഹ്മാൻ ട്യൂൺ ചെയ്ത ബിജിഎം തികച്ചും കൗതുകകരമായിരുന്നു.എല്ലാ പശ്ചാത്തലത്തിലും എല്ലാ പശ്ചാത്തല സ്‌കോറും വ്യക്തമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നു. ക്ലൈമാക്സിലെ പശ്ചാത്തല രാഗങ്ങൾ ഞാൻ ശരിക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, വൈകാരിക രംഗങ്ങളിലെ ബി‌ജി‌എമ്മും വികാരങ്ങൾ മറികടക്കുന്നതിന് ശരിക്കും പൊരുത്തപ്പെട്ടു.

● സാങ്കേതിക വിഭാഗം: ആകർഷകമായ നിരവധി ഫ്രെയിമുകളാൽ സത്യജിത് പാണ്ഡെയുടെ ഛായാഗ്രഹണത്തിൽ മനോഹരമായിരുന്നു. പാരീസിലെ നേച്ചർ ഷോട്ടുകളും ഫ്രെയിമുകളും കാണാൻ മഹത്വമുള്ളതായിരുന്നു. രാത്രി ഷോട്ടുകളിലും ഇൻഡോർ സീനുകളിലും ഉപയോഗിച്ച ലൈറ്റിംഗ് കൃത്യവുമായിരുന്നു. റൊമാന്റിക് രംഗങ്ങളിലും വൈകാരിക രംഗങ്ങളിലും കേന്ദ്ര കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ക്ലോസ് അപ്പ് ഫ്രെയിമുകൾ അതിശയകരമായി പകർത്തി. ആരിഫ് ഷെയ്ക്കിന്റെ എഡിറ്റിംഗ് കാണുന്നതിന് ഒരു തരത്തിലുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടും നൽകുന്നില്ല, മുറിവുകൾ പൊരുത്തക്കേടുകളില്ലാതെ മികച്ചതായിരുന്നു. ‘ദിൽ ബെച്ചാര’ എന്ന ഗാനത്തിന് ഫറാ ഖാന്റെ നൃത്തം അമ്പരപ്പിക്കുന്ന ചുവടുകൾ കൊണ്ട് അതിശയകരമായിരുന്നു, മാത്രമല്ല ഇത് സവിശേഷമാക്കാൻ സുശാന്ത് തികഞ്ഞ നീക്കങ്ങൾ നടത്തി.

● നിഗമനം: മൊത്തത്തിൽ നോക്കുമ്പോൾ ദിൽ ബെച്ചാര ഒരു വൈകാരിക ചിത്രമാണ്. തീർച്ചയായും ഈ ചിത്രം നമ്മുടെ കണ്ണുനനയിക്കുന്ന ശുദ്ധമായ ഒരു റൊമാൻസ് നൽകുന്നു. മൂവി ആരെയും നിരാശപ്പെടുത്തിന്നില്ല. തീർച്ചയായും എല്ലാ തരത്തിലുമുള്ള ആളുകൾക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു ചിത്രമാണ് ദിൽ ബെച്ചാരെ. സുഷാന്ത് സിംഗ് രാജ്പുത് ന്റെ അവസാന ഓർമ്മയാണ് ഈ ചിത്രം . ശരിക്കും മികച്ച ഒരു കലാകാരനെയാണ് നമുക്ക് നഷ്ടമായത്.

● റേറ്റിംങ് : 3.5/5